Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Η Αγία Κυριακή Βουγιάτου.

Η Αγία Κυριακή Βουγιάτου
Κυριακὴ θανοῦσα τὴν τομὴν φθάνει
Προαιρέσει, πλὴν καὶ τελειοῦται ξίφει.

Μικρή, αλλά γραφική εκκλησία στη θέση «Ψηλή Ράχη» του χωριού Βουγιάτου, υπάρχουσα ήδη το 1826, σύμφωνα με το Ντίνο Κονόμο.
Κατά τον ίδιο γκρεμίστηκε στους σεισμούς του 1893 και ξαναχτίστηκε από τους φιλόχριστους κατοίκους του χωριού. Στην Ιταλική κατοχή 1941-1943 φαίνεται ότι κατεδαφίστηκε από τους κατακτητές για να φτιαχτεί στη θέση του πολυβολείο και φυλάκιο ένεκα της καταλληλότητας της θέσης, προς έλεγχο της γύρω περιοχής σε μεγάλη ακτίνα. Με την αποχώρηση των κατακτητών ξαναχτίσθηκε πρόχειρα ένα μικρό εκκλησάκι αφού οι κάτοικοι καθάρισαν τον χώρο από τις ιταλικές κατασκευές. Όμως ο σεισμός του 1953 το γκρέμισαν κι αυτό. Για πολλά χρόνια ο χώρος έμεινε έτσι με τα ερείπια τριγύρω. Οι ζακυνθινοί φημίζονται όμως για τα θρησκευτικά τους αισθήματα και γι’ αυτό αποφάσισαν να το ξαναχτίσουν, αφού προηγουμένως δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ώστε η πρόσβαση να είναι πιο εύκολη και με αυτοκίνητο, δημιουργώντας κι ένα ευρύχωρο πλάτωμα (εις βάρος βέβαια του ύψους του λόφου).


Έτσι στα τέλη της δεκαετίας του 1970 , το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Βουγιάτου, οι κάτοικοι του χωριού, οι απόδημοι Βουγιαταίοι και ο τότε ιερέας της Ενορίας π. Ιορδάνης Αγαλιώτης, συνδράμουν στην ανοικοδόμηση της εκκλησίας της Αγίας Κυριακής στη θέση "Ψηλή Ράχη", η οποία είχε γκρεμιστεί κατά τους σεισμούς του 1953. Το αποτέλεσμα είναι μια σύγχρονη μικρή εκκλησία με ωραίες εικόνες και τέμπλο, καθώς και νέα εκκλησιαστικά σκεύη. Τα τελευταία χρόνια, στη μνήμη της (7 Ιουλίου), αναβιώνει εκκλησιαστικό πανηγύρι, ενώ ο νέος εφημέριος π. Διονύσιος Μαρίνος, μαζί με το εκκλησιαστικό συμβούλιο και τους κατοίκους, προσπαθούν από την παραμονή το βράδυ (6 Ιουλίου), να καθιερώσουν και λαϊκό παραδοσιακό πανηγύρι με μουσικά όργανα, χορούς, ταμπουρλονιάκαρα και εδέσματα. Γι αυτό καλούν όλους τους κατοίκους των γύρω περιοχών να προσέλθουν την παραμονή το βράδυ, Παρασκευή 6 Ιουλίου στον Αρχιερατικό Εσπερινό όπου θα χοροστατήσει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Διονύσιος και να παρακαθίσουν για την ακολουθούσα πανήγυρη. Οι ιερές τελετές θα ολοκληρωθούν την κυριώνυμο ημέρα, Σάββατο 7 Ιουλίου, με την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία το πρωί, και την ιερά παράκληση προς την Αγία, στις 6 το απόγευμα.
Βιογραφία:
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.

Ἀπολυτίκιον  
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ως βρύσις πολύκρουνος παρθενομάρτυς Χριστού, κατήρδευσας πάνσοφε την Εκκλησίαν αυτού, και ήθλησας άριστα. έσωσας τους εν σκότει της ειδωλομανίας, αίγλητων σων θαυμάτων, Κυριακή αθλοφόρε. διό εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἡ Μάρτυς Χριστοῦ, ἡμᾶς συνεκαλέσατο, τοὺς ἄθλους αὐτῆς, τοὺς θείους καὶ παλαίσματα, ἐγκωμίοις ᾆσαι νῦν, φερωνύμως αὐτὴ γὰρ πέφηνεν, ὡς ἀνδρεία τώ φρονήματι, κυρία νοός, τε καὶ παθῶν ἀπρεπῶν.

Μεγαλυνάρια. Ἦχος πλ. β΄.
Ἔπιδε ἐξ ὕψους θείου Χριστοῦ, νύμφη στεφηφόρε, καί ἐπισκεψαι τούς πιστῶς, σέ ἀνευφημούντας, καί θείαις σου πρεσβείαις, νόσων παντοίων ρύσαι, καί πάσης θλίψεως.
Τόν Χριστόν ποθήσασα ἀληθῶς, ἔσπευσας τεθνάναι, καί θυσίαν προσενεγκεῖν, σεαυτήν ἁγία Κυριακή θεοφρον, τοῦτον οὔν ἐκδυσώπει, ὑπέρ τῶν δούλων σου.

Η προσευχή της Αγίας Κυριακής πριν το τελικό της μαρτύριο.
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του αθανάτου Πατρός, ο υπό των ουρανίων δυνάμεων συν Πατρί τε και Πνεύματι ανυμνούμενος, ον ειδεν ουδείς ανθρώπων ουδέ ιδείν δύναται κατά την Θεότητα, ο ευδοκήσας κατελθείν επί της γης, και φανήναι τοις ανθρώποις κατά σάρκα, ο και εμέ την ταπεινήν και αναξίαν δούλην σου ένδυναμώσας βαστάσαι σου το άγιον όνομα ενώπιον βασιλέων και τυράννων, ο διαφυλάξας με παρθένον άγνήν μέχρι της ημέρας ταύτης. Συ δεσπόζεις του ουρανού και της γης, συ υπάρχεις ζωής και θανάτου εξουσιαστής, συ είσαι των ψυχών και σωμάτων δημιουργός, συ παράλαβε και την ιδικήν μου ψυχήν, και κατάταξον αυτήν μετά των φρονίμων παρθένων. ου γαρ έσβεσα τον λύχνον της παρθενίας, ως αι μωραί παρθένοι, ουκ ενύσταξεν η ψυχή μου από ακηδίας εις την οδόν του κόσμου τούτου. Οπίσω σου έδραμον και Σοι ηκολούθησα. εν τη οδώ των μαρτυρίων σου επορεύθην. Λοιπόν δέξαι το πνεύμα μου εις τας χείρας Σου, και ανάπαυσον αυτό ενθα εστίν η των ευφραινομένων πάντων κατοικία εν Σοι. Σύνταξόν με εν τη αθανάτω Σου τρυφή μετά των γονέων μου, των προαθλησάντων υπέρ του Ονόματός Σου. Μνήσθητι και των επικαλουμένων το Όνομα Σου το Άγιον δι’ εμού της δούλης Σου εν καιρώ θλίψεως. Μνήσθητι των έπιτελούντων την μνήμην της εμής τελειώσεως. Αντάμειψον αυτούς με τα πλούσια σου χαρίσματα. Επάκουσον της προσευχής αυτών εν ημέρα δεήσεως. Πλήρωσον τα προς σωτηρίαν αυτών αιτήματα, ίνα και εν τούτοις δοξασθή το Όνομα Σου το Άγιον, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
ΠΗΓΗ.ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Λαογραφικά:
"Προσέχουν πολύ τη γιορτή αυτή οι χωρικοί, για τη συγκομιδή τους. Θα τιμωρηθούν, αν θερίσουν ή αλωνίσουν σήμερα (παλιότερα κι αν δεν πήγαιναν στην εκκλησιά). Ακόμη δεν κάνει ούτε να ζυμώσουν, ούτε να πρωτοψήσουν ψωμί.", μας πληροφορεί ο Δημ. Λουκάτος. Και συμπληρώνει ο Φιλ. Βρετάκος ("Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των"):"εις την Λήμνον δεν αλωνίζουν και δεν ζυμώνουν, διότι "γίνεται μαύρο το ψωμί", εις δε την Ηλείαν, επειδή φοβούνται μη πάθουν κακόν τι, δεν εργάζονται και αι γυναίκες αποφεύγουν να γνέθουν και να υφαίνουν." Αλλά κι οι ξωμάχοι μας προσέχουν τούτη τη μέρα. "Και τις τρεις αυτές γιορτές (Παναγιάς των Βλαχερνών, Αγίας Κυριακής, Αγίας Μαρίνας), που έρχονται με το έμπα του Ιουλίου, οι ξωμάχοι τις φυλάνε κι έχουν δημιουργήσει γύρω από αυτές ένα σωρό μολογήματα." (Βασ.Λαμνάτος, "Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας").
Πηγή - πληροφορίες : Ζούλας Σταμάτιος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου